Nie dokończona rozmowa- ucieczka cz. 3

Nie dokończona rozmowa- ucieczka cz. 3

 Lwiczka była już daleko od Lwiej Ziemi...

- Gdzie pójść, gdzie pójść?- myślała ruda lwiczka- Może tam...

Nagle coś ją odepchnęło. Gdy wstała, zobaczyła Zari, ale nie taką jaka była na co dzień. Była lekko przezroczysta. Wyglądała jak Uru wtedy, gdy ją spotkała...

- Zari?! C.. Co ci się stało?!

- Ruda, muszę ci coś przekazać! Mam tylko 5 minut na to- mówiła Zari- Ledwie wyprosiłam tych strażników nieba a wię...- nagle Idia jej przerwała

- Jacy starżnicy nieba? Co ci się stało?!

- Teraz ja mówię, nie przerywaj mi! - ciągnęła dalej córka Vitani- Jestem duchem, spadła na mnie skała- móiła w pośpiechu- Ale teraz nie na to czas! Mam ci do powiedzenia kilka spraw!

- Umarłaś?! Jak to, to niemożliwe! Ty ze mnie żartujesz tak?

- Nie! - krzyknęła- Dobra muszę ci to powiedzieć, a więc...- Znowu Ruda jej przerwała

- Najpierw powiedz, co chcesz powiedzieć swojej mamie.

- Ale mam ważniejszą sprawę- mówiła

Idia się popatrzyła na nią, tak przekonująco, że powiedziała jej co chce przekazać Vitani zaczęła mówić bardzo szybko aby jej starczyło czasu

-... na Rajskiej Ziemi w końcu spotkałam Harry'ego! Od razu się za przyjaźniliśmy. Jest bardzo podobny do taty- mówiła czule Zari- Powiedz jej też, żeby się nie martwiła, jest mi tu dobrze i powiedz, że tęsknie za nią, i spróbuj ją pocieszyć- zakończyła

- Oczywiście kuzynko- Idia jej odpowiedziała- teraz powiedz te "ważne" sprawy.

- Dobra, a więc..- przerwała

Zari zaczęła powoli zanikać.

- O nie! Dobra! Mam jeszcze kilka sekund! Dobra, Idia musisz uciekać, ta lwica, co zaatakowała Aidi, wraz z innymi lwicami chcą cię dorwać! Musisz uciekać! I jeszcze Ai....- lwiczka nie zdąrzyła dokończyć

- Z... Zari...- Idia powiedziała smutnym tonem - C... co mi chciałaś powiedzieć? Dlaczego umarłaś...
Po tym popłakała się. Chwilę potem ze smutną minką, zastanawiała się jak powiedzieć swojej cioci to, że ukochana kuzynka nie żyje i to co Zari poprosiła, aby przekazać, a zarazem nie zdradzić swojej kryjówki, nadal nie chciała wrócić do domu. Nagle przypomniała sobie co jej kiedyś pokazał dziadek. "Wyciągnęła" swoje pazury i napisała na skałce to co jej powiedziała Zari. Wezwała jakiegoś fioletowego ptaszka dała mu skałkę i powiedziała aby poleciał z nim na Lwią Skałę.

 Po tym jak zwierzątko odleciało, ruda lwiczka usłyszała jakiś szelest i rozmowy. Była to Kifaa i kilka innych lwic. Idia zaczęła uciekać.

- Chodźcie idziemy!- powiedziała Kifaa

Jedna z lwic zauważyła ślady Idii.

- Hej zaraz! Tam są ślady jakiegoś lwiątka! To może być ona! Chodźcie tam!- Zawołała Erea

- Świetnie Erea! Gdyby Pan tu był, byłby z ciebie dumny! Idziemy za śladami!- Kifaa pochwaliła

Idia biegła tak szybko jak tylko mogła. Gdy czuła, że niebezpieczeństwo minęło zatrzymała się. Ku jej zdziwieniu zobaczyła Timona i Pumbę. Spróbowała się ukryć, ale surykatka i guziec ją zobaczyli...

- Timon, patrz to Idia!- powiedział Pumba

- Idia! Gdzie ty byłaś dziewczyno?! Szukamy cię od samego rana! Chodź idzemy do domu!- surykatka powiedziała do Rudej

- Nie! Nigdzie nie idę!- zaprotestowała Idia

- Ale dlaczego?- zapytał się guziec

- Bo oni mnie i tak tam nie szanują! Mają swoją Aidi! I nawet mnie nie proście abym wróciła i tak się nie zgodzę!- odpowiedziała

- A więc choć z nami!- Zawołał Timon

-Gdzie? - zapytała z ciekawieniem Lwiczka

-To niespodzianka!- powiedział radośnie guziec, patrząc na Timona

 - Nikogo tam nie będzie tak?- lwiczka chciała mieć pewność, że nikt jej nie znajdzie.

- Obiecujemy- powiedzieli obaj

Tymczasem u Złych Lwic...

- Ślady tu się urywają...-powiedziała do Kify Figia

Po lewej Kifaa, po prawej Figia

- Niech to uciekła nam!- krzyknęła zezłoszczona Kifaa

- Chodźcie musimy ją znaleźć, inaczej Pan będzie niezadowolony!-powiedziała Erea

- Idziemy!- zawołała Figia